Helemaal kapot

30 september 2016 - Krakau, Polen

Nog steeds wakker, en sommige begonnen het toch wel moeilijk te krijgen. Ik had dus het geweldige idee bedacht om even een rondje te rennen door het trappenhuis om weer even van de sufheid af te komen, en het werkte, ook ik was weer helemaal opgewekt. Dit hebben we nog wel een keer moeten herhalen, maar het is ons gelukt. Ohja, we deden dit natuurlijk heel zachtjes voor de rest van het hostel :)

Tijd om 'op te staan'. Onze spullen waren al ingepakt dus we konden zo naar beneden. en daar zaten we dan, om 4 uur 's ochtends. Het allerleukste was nog wel dat het nog een half uur lopen was naar het station met de koffers. Dat was voor de meeste toch wel de grootste uitdaging. Maar oke, we zijn allemaal aangekomen bij het station. Er was alleen 1 probleem, de weg was afgesloten...

Met nog 10 minuten voordat de bus vertrok waren we ijverig aan het zoeken naar de bus. Uiteindelijk gingen we maar wat proberen en het lukte. Net op tijd.

In de bus was nog weinig leven te bekennen. Ik zat voorin en als je naar achter keek zag je allemaal hangende hoofden. Een enkeling was nog maar wakker. Ook ik was helemaal kapot maar slapen kon ik op de een of andere manier niet.

 

Bij het vleigveld was iedereen nog aan het wakker worden van het dutje, maar daarna werd het steeds iets gezelliger. We zijn in het vliegtuig gestapt en hebben het opnieuw enorm naar ons zin gehad met de slapende mensen. Het vliegen was zo om.

Op het vleigveld stonden onze ouders al te wachten. snel naar huis rijden en gelijk in bed gekropen. Toen had ik er zeker geen moeite mee om eindelijk in slaap te vallen...

Iedereen enorm bedankt voor deze reis!!